Na wystawę składa się osiemdziesiąt eksponatów rozmieszczonych w sekwencji zorganizowanej w grupach określonych uczuć. Każdy z tych przedmiotów opowiada wyjątkową historię. Same obiekty są różnych rozmiarów a większości z nich towarzyszą obszerne fascynujące opisy, stanowiące sens i treść narracji.
Głównym motywem naszego rozwiązania projektowego stały się obłe wklęsłe nisze dopasowane kształtem i rozmiarem do prezentowanych obiektów i kadrujące je. Ich kształt to obrócona wokół własnej osi superelipsa. Skupione światło z ukrytego źródła wydobywa każdy obiekt z mroku niszy. Faktura nisz celowo nie jest idealnie gładka, stanowi żywe tło dla eksponatów, przywodząc na myśl szczerby po uderzeniach pocisków.
Siedziska i postumenty pod wybrane obiekty pochodzą z tej samej rodziny form co wklęsłe nisze. Jako formy wypukłe przypominają przepołowione kamienie.
Wykorzystaliśmy istniejące gabloty, proponując jednocześnie nową ich aranżację, dekorację i oświetlenie. Ustawiliśmy je pod kątem do osi galerii tworząc wiele wygodnych wydzielonych miejsc sprzyjających spokojnej kontemplacji każdej z grup obiektów.
Ścianom galerii, gablotom i innemu etalażowi nadaliśmy ten sam wiodący kolor – specjalny odcień ciemnej zieleni. Ten sam odcień obecny jest w licznych wielkoformatowych fototapetach przedstawiających koloryzowane zdjęcia z Powstania Warszawskiego. Kontrastowe żółte i szare teksty zgrupowaliśmy w duże kompozycje na ścianach, obramowane supereliptycznymi tłami. Przygotowując grafikę tekstów zadbaliśmy o spójność z katalogiem wystawy poprzez wykorzystanie charakterystycznego kroju identyfikującego emocje stanowiące klucz porządkujący przedmioty.